Luisteren met een leeg hoofd

 en een vol hart, hoe dan?

Alles goed met jouw vader? Nee helaas niet, hij heeft op 1 maart een groot herseninfarct gehad.

Woont hij nog thuis? Nee, hij woont in een verpleeghuis. Kan hij wel praten? Op zich wel, maar hij is erg in de war.

De persoon vervolgt: mijn schoonvader heeft het een paar jaar geleden ook een herseninfarct gehad, die kon eerst ook niet praten en hij kan alles weer, hij fietst alleen op een driewieler nu.

Ik probeer: mijn vader kan niks meer, hij is volledig afhankelijk van zorg en alle dingen die hem plezier in het leven gaven, zijn weggevallen. Zij vraagt: waar ligt hij in het verpleeghuis?
Ik zeg: Bedum. Waar ligt dat? Noord-Groningen. Zijn daar aardbevingen? .......

Na een tijdje kom ik in gesprek met een stel dat ik nog niet eerder trof op dit feestje. Ik vraag waar ze wonen, ik kom te weten dat dit in dezelfde stad is als waar ik woon en we praten wat over hun wijk en mijn wijk.

Ze vertellen dat ze op dezelfde school werken, hoe ze elkaar ontmoet hebben als leerkracht en onderwijsassistent. Ik vraag geïnteresseerd door op hoe dat is gegaan en hoe het in het team werd ontvangen. Ik ga denkbeeldig in hun schoenen staan en zie het helemaal voor me:

hoe ze bij de directeur werd uitgenodigd (het was meer op het matje komen) en het vervolgens in een Teams meeting aan hun collega's moesten vertellen. Hoe was dat? Het was eigenlijk meer opbiechten, het was best wel vreemd.... Ik verplaats me in hun perspectief, hoe is dat als je zoiets meemaakt? Vanuit het mij voorstellen en er als het ware als een drone omheen te bewegen, is doorvragen heel simpel.

Omdat ik hen de ruimte wil geven om ook wat over mij te weten te komen en ik ze niet het gevoel wil geven dat ik ze uitvraag (we zien elkaar immers voor het eerst), besluit ik om even stil te blijven.

Dan blijft het stil. Waarschijnlijk omdat dit wat ongemakkelijk wordt, vraagt de ene vrouw: wat doe jij voor werk? Ik vertel in een paar zinnen op enthousiaste wijze wat ik doe. Misschien iets te enthousiast? Want hierna wordt het weer stil.

Het valt me zo vaak op dat mensen niet weten hoe ze door kunnen vragen. Als ik ze in mijn cursussen uitdaag om geen tips en adviezen te geven, is er altijd wel een iemand die vraagt: wat moet ik dan zeggen als het stil valt? Ik weet niet wat ik dan moet vragen.

Voor iedereen die graag beter wil doorvragen, heb ik naast het perspectief nemen en de drone techniek nog een paar simpele doorvraagtechnieken:

1. Inzoomen

2. Uitzoomen

3. Verbreden

Wil jij direct een download met een gesprekskaartje ontvangen met deze technieken in een handig pasjes formaat?

Klik dan hier en laat jouw emailadres achter.

Ik ben benieuwd wat er gebeurt als je deze doorvraag technieken gaat gebruiken,

ik hoor graag jouw ervaringen!

Herma Ronda

De Witte Tovenaar